جوش شیرین در تغذیه دام یکی از ترکیباتی است که جهت مدیریت وضعیت شکمبه در هنگام استفاده از مقادیر بالای کنسانتره مورد استفاده قرار می گیرد. جهت اطلاعات تکمیلی در این خصوص می توانید این مقاله را مطالعه بفرمایید.

مزیت استفاده از جوش شیرین

در هنگام استفاده از میزان بالای کنسانتره، هم در دام های شیری و هم در دام های گوشتی، به دلیل تولید مقادیر زیاد اسیدهای فرار و تجمع آن ها ممکن است به بافت شکمبه آسیب وارد شود. اختلال در شکمبه می تواند وضعیت تولیدی و حرکتی دام را با مشکل مواجه کند. جهت مقابله با این مشکل توصیه می شود از ترکیبات بافری نظیر جوش شیرین در تغذیه دام ها استفاده شود.

استفاده از جوش شیرین در جیره دام های نشخوارکننده

توصیه شده است که در گاوهای شیرده با تولید بالا به ازای هر رأس، ۲۵۰-۲۰۰ گرم در روز جوش شیرین مصرف گردد تا از اثرات مخرب اسیدوز پیشگیری گردد. این مقدار ۱۵۰-۱۰۰ گرم در روز به ازای هر راس در گوساله های پرواری می باشد. در گاوهای داری های صنعتی به دلیل اهمیت تهیه جیره در بخش تولید خوراک مزرعه، این ترکیب در دامداری خریداری و مورد استفاده قرار می گیرد.

دامداری های نیمه صنعتی

در دامداری های نیمه صنعتی به دلیل کمبود فضای انبارداری و عدم صرفه ی  اقتصادی با توجه به میزان خرید پایین این ترکیب، توصیه می شود از پیش مخلوط های حاوی این ترکیبات استفاده شود. پیش مخلوط ها می توانند علاوه بر تامین این افزودنی، سایر افزودنی های لازم جهت خوراک دهی بهینه و اقتصادی دام ها در مزرعه را تامین کنند